Inhoudsopgave
Advertenties
Inleiding en testopstelling
3.6 Otoakoestische emissie (Shift-OAE, DP-gram en TEOAE)
Het slakkenhuis, het perifere gehoororgaan, is in staat om geluiden met een lage amplitude uit te zenden, al dan niet
als reactie op akoestische stimulatie. Deze geluiden kunnen gemakkelijk worden opgenomen in de externe gehoorgang
met behulp van een gevoelige miniatuurmicrofoon. Het ontstaan van deze geluiden uit het slakkenhuis, otoakoestische
emissie genoemd, is afhankelijk van het goed functioneren van specifieke cellen in het slakkenhuis: de buitenste haarcel-
len (OHC). Daarnaast is de integriteit van het trommelvlies en de gehoorbeenketen ook noodzakelijk voor de transmissie
van de akoestische stimulatiegolf en voor de voortplanting van de fysiologische respons van het slakkenhuis naar het
trommelvlies.
3.6.1
Shit-OAE
Shit-OAE: Distorsie Product Otoakoestische Emissie Faseverschuiving
Wanneer vervormingsproducten worden opgenomen, wordt een tweetonige akoestische stimulatie toegepast (gelijk-
tijdige presentatie van twee zuivere geluiden). Deze 2 stimulerende geluiden, primaire geluiden genoemd, hebben res-
pectievelijke frequenties f1 en f2 en zullen bij mensen de emissie van een karakteristiek vervormingsproduct opwekken
op een frequentie van 2f1-f2.
Deze meting, die alleen door ECHODIA kan worden uitgevoerd, registreert een akoestische respons (afkomstig van
de buitenste haarcellen) van het slakkenhuis na een dubbele akoestische stimulatie. "De fysiologische parameter van het
slakkenhuis wordt gedurende een bepaalde tijd bewaakt en maakt het mogelijk om de drukverandering binnen het slak-
kenhuis in realtime te volgen.
Bij een gezonde proefpersoon zoals een proefpersoon die lijdt aan endolymfatische hydrops, verhoogt een houdings-
test (van staande naar liggende positie) de intracochleaire druk (verergerd als onderdeel van de ziekte van Ménière).
Tijdens de houdingstest is er namelijk een verandering in de distributie van het cerebrospinaal vocht (CSF) dat zich via
de cochleaire aquaduct tot in het slakkenhuis voortplant.
De herhaling van een identieke akoestische stimulatie wordt gevolgd door identieke reacties van de buitenste haarcel.
Elke verandering in de omgeving van de OHC, en meer in het bijzonder elke verandering in de intracochleaire druk, zal
ze echter beperken en hun respons vertragen. De frequentie- en amplitudekenmerken van de OHC zijn min of meer
identiek wanneer de intracochleaire druk wordt verhoogd. De drukstress zal echter de emissie van de PMC of DPOAE
vertragen door een meetbare vertraging, een faseverschuiving, te induceren.
3.6.2 DP-gram
DP-gram: Otoakoestische Emissie Distorsie Product Faseverschuiving Grafiek
Tijdens de opname van het vervormingsproduct otoakoestische emissie (DPOEA) wordt een tweetonige akoestische
stimulatie toegepast. Deze specifieke stimulatie brengt twee specifieke gebieden dicht bij het slakkenhuis in actie en leidt
tot de excitatie van een derde slakkenhuisgebied. De OHC's die op deze manier worden geprikkeld, brengen vanwege
hun contractie-eigenschap het basilair membraan in beweging, waardoor de endolymfevloeistof wordt aangedreven en
uiteindelijk de gehoorbeentjes met het trommelvlies worden verbonden. Als het trommelvlies in trilling wordt gebracht,
zal het een geluid met een lage amplitude (1:10000) uitzenden dat gemakkelijk kan worden opgenomen en geïdentificeerd.
Deze twee stimulerende geluiden, primaire geluiden genoemd, hebben respectievelijke frequenties van f1 en f2 en
genereren de emissie van een karakteristiek vervormingsproduct voor mensen bij een frequentie van 2f1-f2. Bijvoorbeeld,
met de presentatie van 2 primaire geluiden f1=1000Hz en f2=1200Hz, zal het verwachte vervormingsproduct 2f1-f2 =
800Hz zijn. Het gegenereerde vervormingsproduct is lager in frequentie en kleiner in amplitude dan de primaries. De
amplitude van het vervormingsproduct wordt beschouwd als een criterium voor het evalueren van de cochleaire functie
en meer specifiek de OHC's van het uitzendende gebied (bij een frequentie van 800 Hz in dit voorbeeld). Dienovereen-
komstig is een vervormingsproduct met een amplitude van meer dan 7 dB ten opzichte van het achtergrondgeluid een
teken van de aanwezigheid en functionaliteit van de OHC's in het uitzendende gebied.
Door de frequenties van de 2 primaries f1 en f2 te variëren, is het mogelijk om de verschillende vervormingsproducten
te verzamelen en een curve op te stellen die bekend staat als DP-gram (een grafiek van de vervormingsproducten, ver-
gelijkbaar met een audiogram). Door het cochleaire spectrum van 1000 Hz tot 5 kHz te observeren, kunnen we de mate
van verzwakking van de OHC's en dus de mate van doofheid schatten.
ELIOS
Gebruikershandleiding
ECH001XN115-A5 NL- 2024/01
3.6 Otoakoestische emissie (Shift-OAE, DP-gram en TEOAE)
40
Advertenties
Inhoudsopgave
